Het is vrijdagmiddag, rond de klok van 15.00 uur, als de deur van Phines Hands & Nails openzwaait. Een vrouw met een opvallende verschijning stapt binnen, haar zelfverzekerde glimlach trekt meteen de aandacht. Haar strakke bob en gedurfde undercut omlijsten haar gezicht en geven haar een uitstraling van kracht en authenticiteit. Ze draagt een leren jasje met studs en een opvallende print op haar rug, een perfecte mix van elegantie en speelse nonchalance. Phine, de nagelstyliste, kijkt even op vanachter de balie. Een lichte rilling trekt door haar heen; ze heeft net een telefoontje afgerond waarin een klant afzegt. Wow… En dat vindt ze bij nader inzien helemaal niet erg… in tegendeel.

De vrouw loopt naar de balie en kijkt met een nieuwsgierige, speelse blik om zich heen. De geur van sandelhout zweeft om haar heen, kruidig en warm, en Phine voelt zich bijna gehypnotiseerd door haar aanwezigheid. Ze merkt hoe de vrouw haar even aankijkt voordat ze spreekt, met een subtiele glimlach die suggereert dat ze meer weet dan ze laat zien. “Goedemiddag! Heb je toevallig tijd voor een last-minute afspraak?” vraagt ze met een rustige, maar prikkelende stem. Phine knikt, haar ogen even niet loslatend. “Nou, je hebt geluk! Een klant heeft net afgezegd,” zegt ze, haar stem iets zachter dan normaal. “Je bent hier nog niet eerder geweest, is het wel?“, vraagt ze. Aangevuld met “Want dat had ik wel onthouden”. “Nee, dat klopt. Maar eens moet de eerste keer zijn.” “Dat is waar,” zegt Phine, met een glimlach. “Onder welke naam kan ik je inboeken?”. “Mijn naam…? Stella,” antwoordt de vrouw. Phine typt de naam in en gebaart naar een stoel iets verderop. Ze ziet hoe Stella soepel plaatsneemt, haar vingers langs de armleuning glijdend, alsof ze de ruimte in zich opneemt.

“Denk je dat je mijn handen net zo mooi kunt maken als mijn nieuwe kapsel?” vraagt Stella met een glinstering in haar ogen. Ze schuift haar handen langzaam naar Phine toe, haar blik intens en open. Phine voelt haar hart even sneller slaan; de aanraking van Stella’s vingers, zacht en zelfverzekerd, laat een tinteling door haar huid trekken. “Ik denk dat ik daar wel mijn best voor kan doen,” antwoordt Phine met een speelse blik in haar ogen. “Heb je een specifieke stijl in gedachten? En qua lengte?”. Stella knikt langzaam, haar blik blijft op Phine gericht. “Ja, ik dacht aan coffin babyboom nagels,” zegt ze, haar stem bijna nonchalant, maar toch met een lichte spanning erin. “Maar… van mijn linkerhand wil ik de ring- en middelvinger korter hebben dan de rest.” Phine kijkt Stella nieuwsgierig aan. “Dat is… niet gebruikelijk,” merkt ze op, terwijl ze de handen van Stella blijft vasthouden, haar vingers bijna ongemerkt een lichte streling gevend. “Mag ik vragen waarom je dat wilt…? Ik heb dit nog nooit eerder gehoord.”

Stella glimlacht, haar blik intens, en leunt iets dichter naar Phine toe. “Dat is handiger… als je van vrouwen houdt,” zegt ze zacht, haar stem nauwelijks meer dan een fluistering. Phine kijkt haar niet begrijpend aan. “Ik wil de ander geen pijn doen, snap je?” Stella geeft een vette knipoog, en Phine voelt een warme blos op haar wangen verschijnen. Ze knikt langzaam, terwijl ze zich opnieuw op de nagels van Stella richt, haar bewegingen nu nog zorgvuldiger en kalmer. Het gesprek hangt in de lucht tussen hen, en elke aanraking lijkt de spanning in de ruimte intiemer te maken.

“Dhuuuuussss,” zegt Stella, haar blik intens en nieuwsgierig, “is het altijd zo stil hier, of houd je je speciaal voor mij in?” Haar stem is warm en uitdagend, en haar ogen houden Phine’s blik vast, alsof ze iets meer zoekt. Phine lacht zachtjes, een beetje nerveus, en voelt haar wangen nog dieper kleuren. Ze voelt hoe Stella’s blik door haar heen dringt, als een zachte, aanhoudende stroom warmte. “Meestal ben ik niet zo stil,” zegt ze eerlijk, haar stem iets zachter, “maar ik denk nog even na over wat je zei… over die twee kortere nagels.” Stella glimlacht, haar ogen twinkelen terwijl ze zich iets naar voren buigt. “Ik gebruik ook mijn handen graag,” zegt ze, haar stem zacht en veelbetekenend. “Voor tedere, kwetsbare plekken… ik wil niet dat het pijnlijk wordt.” Ze spreekt de woorden langzaam uit, alsof ze elk woord zorgvuldig kiest.

Phine voelt haar hart sneller slaan en kan haar blozen niet verbergen. De intensiteit van Stella’s woorden brengt onverwacht een herinnering terug, een paar zomers geleden. Toen had ze een korte, maar diepe verliefdheid op een vrouw die ze ontmoette tijdens een vakantie – een ervaring die dezelfde warme gloed opriep die ze nu voelt. Ze had die gevoelens lang weggeborgen, maar Stella’s blik en zachte woorden halen die vergeten tintelingen weer naar boven. Hoe ze die zomer urenlang naar elkaar keken, hoe elke aanraking toen al voelde als een geheim.

Stella kijkt haar rustig aan, haar blik vol verwachting. “Zo te zien weet je precies wat ik bedoel,” zegt ze met een speelse glimlach, haar ogen niet loslatend van Phine. Phine voelt haar adem versnellen en merkt hoe haar huid begint te tintelen bij elke aanraking van Stella’s hand. Het is alsof die oude herinnering en het moment met Stella in elkaar overvloeien, de ruimte tussen hen gevuld met een stille belofte die ze allebei voelen, maar nog niet helemaal durven benoemen.

Ze gaat verder met het vijlen van de nagels, haar aandacht gefixeerd op de handen voor haar, maar de spanning in haar eigen lichaam is bijna tastbaar. Ze voelt haar adem stokken wanneer ze naar Stella kijkt. Ze voelt haar eigen verlangen en nieuwsgierigheid groeien, alsof dit moment voor haar iets opent wat al die tijd verborgen lag.

Phine slikt, haar blik gevangen in die van Stella, en knikt langzaam, haar stem zacht en bijna breekbaar. “Ja, ik snap het,” fluistert ze. De stilte die volgt is geladen, een stilte waarin elk detail – de geur van Stella’s parfum, het gevoel van haar huid tegen die van Phine – een nieuwe betekenis lijkt te krijgen.

Stella’s hand blijft even in die van Phine rusten, en ze kijkt haar aan met een indringende blik. “Zeg… Ik ken een leuk plekje om de hoek,” zegt Stella zacht, haar stem uitnodigend en een tikkeltje speels. “Misschien kunnen we als je klaar bent, samen iets drinken… en verder praten.”

Phine’s hart bonst in haar borst terwijl ze de lichte druk van Stella’s hand op de hare voelt. Ze knikt, haar ogen niet loslatend van de vrouw voor haar.

Wordt vervolgd!