Corine en Debby zitten aan de lunchtafel, omringd door collega’s. Het is een dag als alle andere, totdat iemand Corine vraagt hoe haar avond was geweest. “Oh, ik ben gaan zwemmen,” zegt ze luchtig, terwijl ze een slok van haar koffie neemt. Nieuwsgierige blikken volgen. “In natuurwater,” voegt ze toe. “Ik doe dat wel vaker, vooral ’s avonds. Het geeft me een gevoel van vrijheid.” De tafel valt stil. Debby, die tegenover haar zit, kijkt op met een oprechte glimlach. “Dat deed ik vroeger ook,” zegt ze, haar ogen glinsteren terwijl ze terugdenkt aan haar jeugd. “De stilte, het koude water… Heerlijk was dat altijd.“

Vanaf dat moment zonderen de vrouwen zich af van de groep. Ze praten over hun vrije avonden, de spanning van het spontaan zwemmen, en al snel vinden ze elkaar in een gedeelde herinnering. Wanneer ze later via de app spreken, vraagt Corine Debby om eens mee te gaan. “Zin in een duik?” stuurt ze speels, en Debby antwoordt direct: “Laat maar weten wanneer.“

Nu, op een warme nazomeravond, lopen ze samen langs een strand van een recreatiegebied. De lucht is gevuld met de geur van gras en de maan werpt een helder licht over het wateroppervlak. Het water is stil, met af en toe een zachte rimpeling die het zilveren licht vangt. De spanning tussen hen is bijna voelbaar, als een geheim dat al die tijd onder de oppervlakte lag. De steiger waar ze naartoe lopen leidt naar een plek waar het water donker en uitnodigend is. Corine staat stil aan de rand en voelt de wind zacht over haar huid strijken. “Denk je dat we het nog durven?” vraagt ze met een speelse glimlach. Debby antwoordt met een uitdagende blik, “We zijn hier toch niet voor niets?” Haar stem klinkt zacht en hees in de stilte van de nacht, en het doet iets met Corine. Een tinteling van opwinding trekt langs haar ruggengraat en ze voelt haar adem versnellen.

Corine begint haar blouse los te knopen, langzaam, verkennend. De lucht voelt koel op haar huid en terwijl ze haar blouse laat vallen, streelt de wind haar blote armen. Ze kijkt naar Debby, die zich op dezelfde manier uitkleedt. Het maanlicht werpt zachte schaduwen over hun vormen, hun haar glanst in het zilveren licht. In hun lingerie staan ze samen op de steiger, hun ogen vinden elkaar, en er is een onuitgesproken verlangen dat hen dichterbij brengt. Voor een moment is er alleen stilte; de nacht lijkt hen toe te fluisteren.

Ze springen samen het water in, en het koude water omsluit hun lichamen als een koele, verfrissende deken. Het contact met het water doet hun huid tintelen. Debby duikt onder en laat het water haar omarmen, en wanneer ze weer bovenkomt, ziet ze Corine drijven. Haar natte haren glanzen in het maanlicht, haar borsten net zichtbaar onder het oppervlak. Corine zwemt naar haar toe, hun benen raken elkaar, en de spanning wordt bijna tastbaar.

Onder het water raken hun handen elkaar, voorzichtig, bijna aftastend. Een zachte, onderzoekende aanraking die als een elektrische lading door hen heen trekt en hun lichamen dichterbij brengt. Corine voelt de warmte van Debby’s huid onder het koude water, een sensatie die haar hart sneller laat kloppen. Ze glijdt met haar vingers langs Debby’s rug, omhoog naar haar nek, en pakt haar natte haar zachtjes vast. De kou van het water maakt hun huid gevoelig voor elke aanraking. “Gaat het?” fluistert Corine terwijl ze Debby aankijkt, hun gezichten zo dicht bij elkaar dat hun ademhaling zich vermengt. Debby knikt, haar ogen gesloten, genietend van de spanning die zich opbouwt in haar lichaam.

De eerste kus is zacht, aftastend, maar vol verlangen. Corines lippen raken die van Debby, hun adem stokt even van de sensatie. Ze kussen opnieuw, dieper, hun monden openen zich voor elkaar, en de smaak van het zoute water vermengt zich met de zoetheid van hun kussen. Corine laat haar hand naar beneden glijden, over Debby’s zij en naar haar onderrug, trekt haar steviger tegen zich aan. Ze voelt Debby’s hartslag, voelt hoe hun huiden langs elkaar glijden onder het water, en het koude water versterkt de warmte die tussen hen ontstaat.

Debby brengt haar lippen naar Corines hals, laat haar adem langs haar huid gaan voordat ze haar zachtjes kust. Een zachte kreun ontsnapt van Corines lippen, terwijl ze de sensatie voelt door haar hele lichaam trekken. Corine sluit haar ogen, haar mond opent zich van de intensiteit die door haar heen trekt. Debby’s handen glijden langs haar rug, vinden hun weg naar voren, en strelen de lijnen van Corines lichaam, elke aanraking een ontdekking, een bevestiging van wat al die tijd verborgen zat.

De aanrakingen worden intenser, de kussen vuriger. Corine laat haar vingers zacht langs Debby’s borsten glijden, voelt hoe haar lichaam reageert onder de aanraking. Hun ademhaling versnelt, kreten van verlangen ontsnappen hun lippen, en de stilte van de nacht wordt gevuld met hun geluiden. Het zachte geklots van het water, hun hijgende ademhaling, en de fluisterende woorden van verlangen maken de sfeer intiemer en intenser. Ze kussen elkaar opnieuw, deze keer langzamer, proevend en genietend van elke beweging.

Het water draagt hen terwijl ze elkaar blijven verkennen. Debby trekt Corine dichter naar zich toe, hun lichamen drukken tegen elkaar aan, de warmte van hun huid voelt als een schok van opwinding tegen de koelte van het meer. Hun handen verkennen elkaars lichaam, vingers volgen de vormen, en hun natte huid glijdt soepel langs elkaar. Het gevoel van vrijheid dat ze beiden zochten, vermengt zich met een diep verlangen dat eindelijk de ruimte krijgt om zich te uiten.

Wanneer ze uiteindelijk loskomen van elkaar, drijven ze samen in het midden van het meer. Hun handen blijven verstrengeld, hun harten bonzen nog na van het moment dat ze deelden. De lucht is koel, de maan werpt een zacht licht over hen heen, en ze kijken elkaar aan met een nieuw begrip.

“Ik denk dat we meer gemeen hebben dan alleen het natuurzwemmen,” zegt Corine zachtjes, haar stem een fluistering in de stille nacht. Ze kijken diep in elkaar ogen. Debby knikt en lacht zachtjes, terwijl ze met haar duim over Corines hand strijkt. “Ja,” antwoordt ze, haar stem trilt van emotie. “Misschien houden we ook wel allebei van vrouwen… en misschien wel van elkaar.“

Hun blikken verstrengelen opnieuw, en zonder verdere woorden brengen ze hun gezichten dichter bij elkaar. Deze keer is de kus lang, zacht, en vol belofte. Een nieuw begin in de stille omarming van de nacht, gedragen door het water dat hen samenbracht.