Weet je, als iets oudere vrouw – al voel ik me vaak allesbehalve oud, hoor! – is het niet altijd makkelijk, dat daten. Vooral niet als je, zoals ik, op vrouwen valt. Ik bedoel, ik heb mijn werk, mijn sport, mijn hobby’s… het leven loopt wel. Maar die ene vrouw die me écht raakt? Die heb ik nog niet gevonden. Of zij mij niet.

Opnieuw beginnen

Na die pijnlijke scheiding van een tijd terug heb ik het allemaal weer een beetje op de rit. En ja, ik sta weer open voor een nieuwe relatie. Maar vanavond? Vanavond niet. Vanavond wil ik – en oké, misschien klinkt het een beetje plat – gewoon een vrouw. Een vrouw die me begeert. Een vrouw die ik wil begeren. Die me wíl. Die ik ook wil. Niets ingewikkelds. Gewoon lust. Geen vragen of gedoe.

Uitdaging geaccepteerd

Dus heb ik mezelf een uitdaging gegeven: ik ga naar een gaybar. Alleen. Gewoon eentje hier in de stad. Daar kijkt niemand gek op als je alleen binnenkomt. En eerlijk? Tuurlijk vind ik het spannend. Maar ik doe mijn best om dat niet te laten merken. Ik heb gezorgd dat ik er goed uitzie. Mijn haar zit in model, ik draag die outfit waarin ik me op mijn mooist voel, en een luchtje waarvan ik weet dat vrouwen er zwak voor zijn.

It’s time to shine

Ik wil een leuke avond, dus ik neem het openbaar vervoer. Geen gezeur met parkeren of maximaal twee alcoholische drankjes. De bar die ik vond na wat zoeken op internet had goede recensies. Ik ben er nog niet eerder geweest, maar met een beetje Google-hulp kom ik er wel. Het is net dat moment tussen dag en nacht: sommige mensen zitten nog aan hun avondeten, anderen hebben hun eerste drankjes al op. En het weer is heerlijk. Warm genoeg om zonder jas over straat te gaan. Het voelt als een goede avond. Misschien wel een héle goede avond.

Wie kijkt er

Zodra ik binnenstap, scan ik het terras. Een paar groepjes, veel gelach, wijn in glazen. Vrouwen van allerlei leeftijden, stijlen en energieën. Binnen is het knusser, met warme verlichting en zachte banken langs de muren. Er klinkt een mix van soulvolle beats en vrolijke popmuziek – precies hard genoeg dat je elkaar nog kunt verstaan zonder je stem te verheffe. Onder het mom van ‘even naar het toilet’ loop ik langs de bar, glimlach vriendelijk naar de barkeeper en sla dan ongemerkt mijn slag: ik neem de ruimte in me op. De sfeer is open, maar er hangt ook iets spannends in de lucht. Een lichte buzz of zo. Mensen die elkaar aankijken, even blijven hangen, dan wegkijken. Ik hou ervan. Vooral om te zien: wie kijkt er terug?

Peptalk op het toilet

Op het toilet kijk ik mezelf even aan in de spiegel. “Kom op,” fluister ik zacht. “Ik kan dit. Ik wíl dit.” Ik haal een paar keer diep adem en stel mezelf een simpele regel: twee drankjes voor ik überhaupt mag overwegen om naar huis te gaan.

Even later neem ik plaats op het terras. Ik probeer semi-nonchalant te genieten van de pornstar martini die ik besteld heb, terwijl ik aan de gracht mensen zit te kijken. Net als ik aan mijn vierde slok wil beginnen, zie ik een groepje vrouwen aankomen lopen. Mijn radar springt meteen aan. Ook WLW? Of… wacht. Nee. Vrijgezellenfeest. Oh jee. Pffff…..

Ik zucht, maar glimlach tegelijkertijd. Aan de ene kant: vrouwen zijn tijdens een vrijgezellenfeest altijd druk, luid, veel gegiechel. Soms tot het bakkenvissen-niveau aan af. Maar aan de andere kant: als ik vanavond wil scoren, maakt dit het misschien juist makkelijker? Vrijgezellenfeestjes trekken vaak vrouwen mee die, al dan niet met wat alcohol, voor het eerst hun grenzen een beetje willen verkennen. Of tijdelijk willen vergeten.

Roze veertjes

Ik moet toegeven: tussen al die roze boa’s en glitterdiademen zit één vrouw die me meteen opvalt. Ze is smaakvol gekleed, haar blik is helder en scherp – niet dronken giechelig, maar zelfverzekerd nieuwsgierig. En ja, als ik eerlijk ben… behoorlijk aantrekkelijk.

Let’s go!

Op verkenning

Ik besluit eerst de boel gewoon eens rustig te observeren. Kijken wat er gebeurt. De vrouwen bestellen allemaal cocktails – logisch ook, het is feest, en met de prijzen tijdens happy hour snap ik dat helemaal. Maar ik blijf liever nog even afwachtend. Twee drankjes, had ik mezelf beloofd. En dan zie ik wel.

Tijdens het tweede drankje merk ik het op: de muziek binnen gaat harder, de lichten lijken iets te dimmen, en de alcohol begint z’n werk te doen. Niet alleen bij mij. Ook bij de andere bezoekers. Maar ook bij het groepje vrouwen. Je hebt er altijd een paar tussen zitten die wat luidruchtiger worden – de zogenoemde sfeermakers. Anderen zeggen ‘druktemakers’. Ik noem ze meestal gewoon “vermoeiend”.

Gelukkig is de vrouw die ik in het vizier heb niet zo. Ze beweegt zich kalm en heerlijk soepel, lijkt de energie van de groep net iets op afstand te houden. En dan gebeurt het: ze vangt mijn blik. En houdt ‘m vast. Ze lacht. Niet zenuwachtig, niet overdreven. Gewoon… zelfverzekerd. Verleidelijk zelfs.

Ik blijf staan waar ik sta. Geduldig. Of nou ja, ik speel geduldig. Want vanbinnen giert alles. Ik hou mijn blik vast, flirt subtiel met mijn ogen. En ze reageert. Haar hoofd schuin, een glimlach in haar mondhoek.

Mooi. Lijntje uitgegooid. Nu langzaam binnenhalen.

Ze had volgens mij net een Moscow Mule op. Ik had gezien hoe ze net met haar tong even langs haar lip gleed voordat ze het glas neerzette. Nu zit ze met haar vriendin te praten, haar gezicht net iets schuin naar mij toe gedraaid. Ze lijkt half te luisteren, half rond te kijken. Perfect moment. Ik bestel een whiskey voor mezelf. En een Sex on the Beach voor haar. Terwijl de bartender de glazen vult, haal ik nog één keer diep adem. Rustig. Zelfverzekerd. Of in elk geval goed acterend.

Actrice in de dop

Met beide drankjes in de hand loop ik naar haar toe. Niet gehaast. Niet twijfelend. Mijn hart bonkt als een bezetene, maar van buiten ben ik kalm. Controle. Spanning. Spel. Ze kijkt op als ik bij haar sta. Ik steek haar het glas aan. “Sex on the Beach. Daar moest ik aan denken toen je mij die blik net gaf.”

Even blijft het stil. Dan trekt haar mond langzaam in een brede, tevreden glimlach. Ze neemt het glas aan. “Oh, is dat dat zo… oke… dus jij houdt van … strand..,” zegt ze, met een twinkeling in zowel haar ogen als haar stem. Ik hef mijn whiskey en tik zachtjes tegen haar glas. “Én van het strand.”

We blijven staan, dicht bij elkaar en we knopen een praatje met elkaar aan. De muziek is inmiddels hard genoeg dat we alleen nog in elkaars oor kunnen praten. Ze buigt zich iets naar voren, haar hand rust bijna achteloos tegen mijn arm. Maar ik voel het overal, ik sta in vuur en vlam.

“Hoe heet je eigenlijk?” vraagt ze, haar lippen zo dicht bij mijn oor dat haar adem langs mijn huid strijkt.
“Dat vraag je ná Sex on the Beach?” zeg ik met een grijns. Ze lacht, voluit, en ik voel hoe mijn lichaam daarop reageert.

We praten. Het gesprek verloopt makkelijk. Geen oppervlakkig gebabbel over koetjes en kalfjes, maar van zo’n gesprek dat tussen twee mensen ontstaat wanneer er iets borrelt onder de oppervlakte. Ze is ad rem, gevat, haar ogen blijven me vinden. Soms raakt haar knie de mijne. Soms net niet.

Op een gegeven moment leunt ze weer dichterbij, haar gezicht langs het mijne. Ze pauzeert even. “Je ruikt heerlijk,” zegt ze zacht.
Ik glimlach, laat haar die opmerking helemaal zelf inkleuren.
“Is dat expres?” voegt ze eraan toe.
Ik kijk haar aan met een grijns. “En… werkt ’t?”

Ze slikt. Ik zie het. Voel het. De spanning tussen ons is haast elektrisch.

Lust aan de rand van de dansvloer

Ze zegt iets in mijn oor, maar ik vang slechts de helft op door de dreunende beat. Ik lach, buig me naar haar toe en leg mijn hand even op haar onderrug. “Kom,” zeg ik. Ze volgt me zonder vragen. Ik wenk haar naar de rand van de dansvloer, waar het iets rustiger is – minder mensen, minder lawaai, meer ruimte voor wat echt gezegd moet worden.

We blijven dicht bij elkaar staan, haar ogen nog steeds in de mijne. “Heb je een vriend?” vraag ik.
Ze schudt haar hoofd. “Had. We zijn net uit elkaar.” Ze trekt een semi-treurig gezicht.
Ik knik. “Een vriendin dan?”
“Nee.” Ze kijkt me aan, open en zonder omwegen.

Ik neem een halve stap dichterbij. “Mooi… want ik vind je ongelofelijk aantrekkelijk,” zeg ik met een veelbetekenende blik. Mijn hand glijdt kort langs haar heup. “En ik zou je heel graag willen zoenen. Als dat oké voor je is.”

Ze kijkt me aan. Een paar seconden. En dan knikt ze. “Meer dan oké.”

Ik wacht niet. Onze lippen raken elkaar met een intensiteit die me overvalt, maar tegelijk voelt alsof dit al uren in de lucht hing. Het is geen verlegen kus. Integendeel. Het is vurig, gretig, alsof we beiden ineens geen tijd meer willen verliezen.

Wanneer we loskomen, kijk ik haar aan, grijp haar hand. Dan duw ik haar langzaam, maar beslist tegen de muur. Niet ruw, maar met overtuiging. Om haar te laten voelen dat ik dit meen. Dat ik haar wil. Niet straks. Niet ‘misschien’. Nu.

Ze ademt zwaar, haar handen grijpen mijn heupen. “Hoort dit bij de pornstar martini die je eerder dronk, of niet?” zegt ze.
Ik grijns terug. Ze had me dus al eerder gespot.

“Wat zijn de plannen voor de rest van de avond, lady?” vraag ik haar, mijn stem plagerig terwijl ik mijn vingers kort langs haar arm laat glijden. Ze glimlacht. Lady. Het lijkt haar wel te bevallen. “We zouden eigenlijk nog naar een andere bar gaan,” zegt ze, “maar eerlijk?” Ze leunt wat dichter naar me toe, haar stem zachter. “Ik heb het hier meer dan prima naar mijn zin… met jou.” Haar blik blijft aan de mijne hangen, haar hand vindt mijn arm. Mijn hart slaat een slag over. Perfect.

We blijven dicht bij elkaar hangen, ergens tussen dansvloer en bar in. Praten lukt amper nog – de muziek, de blikken, de aanrakingen zeggen al genoeg. We lachen, flirten, raken elkaar net iets langer aan dan nodig is. En elke keer dat onze ogen elkaar kruisen, is het alsof de wereld even stilvalt. Ze drinkt haar cocktail langzaam, ik nip van mijn whiskey, maar we zijn allang niet meer bezig met drankjes. Als de lichten langzaam wat feller worden en het tempo van de muziek vertraagt, weet ik wat er komt. Het laatste nummer wordt ingezet.

Laatste drankje maar niet hier

Ik draai me naar haar toe, leg een hand op haar onderrug en zeg met een kleine glimlach: “Laatste nummer hier, dat kan. Maar een laatste drankje? Liever bij mij thuis. Kom mee… als je wil.”
Ze knikt. Geen twijfel. Geen woorden nodig.

Zodra we buiten staan, voel ik de frisse lucht tegen mijn warme huid. De stad is stiller geworden, de geluiden van binnen nog als een echo achter ons. We zeggen niets. Alles trilt van spanning tussen ons in. Dan draait ze zich naar me toe, grijpt mijn jas en trekt me met een haast dierlijke drang tegen zich aan. En dan zoent ze me. Niet voorzichtig. Geen aftasten. Haar mond opent zich tegen de mijne, haar tong vindt direct de mijne. Ze is gulzig, nat, wild. Mijn hele lichaam spant zich aan. Ik kreun zacht tegen haar lippen terwijl mijn handen haar lijf verkennen – haar taille, haar rug, haar billen, stevig onder mijn hand.

Ze drukt haar heupen tegen me aan en ik voel haar adem versnellen, voel hoe haar vingers zich in mijn zij klemmen, hoe haar benen net iets dichter tegen de mijne komen staan. Haar hand glijdt omhoog, langs mijn ribben, tot aan de zijkant van mijn borst. Mijn tepels reageren onmiddellijk, pijnlijk gevoelig door de kou en haar aanraking.

Ik bijt zacht op haar onderlip. Ze hijgt. “Fuck,” fluistert ze tegen mijn mond.
“Ja,” fluister ik terug. “Ik wil je.”

Op dat moment struikelt een groepje mensen de steeg in. Gelach, gestommel. Eén van hen roept, niet eens echt naar ons gericht: “Get a room!”

We lachen, kort, hees, onze voorhoofden tegen elkaar. Haar ogen zijn donker, haar lippen rood van de kus. Ze grijpt mijn hand. “Laten we dat doen,” zegt ze hees. “Nu. Voor ik gek word.”

Oh nee… ik was natuurlijk met het ov. Daar heb ik nu zó geen zin in. Ik wil haar. Nu. Hier. In een flits zeg ik dat ik wel een hotel in de buurt ken. Het zit aan het einde van de straat. En de sterren zijn mij goed gezind want gelukkig hebben ze nog een kamer beschikbaar. Het inchecken verloopt soepel; onze blikken blijven op elkaar gericht terwijl de baliemedewerker zijn werk doet. Ik hoor amper wat hij vraagt. In mijn hoofd ben ik met heel andere dingen bezig. Heel andere dingen…

Hop, naar boven

Zodra we de sleutel in handen hebben, haasten we ons naar de lift. En nog voor de deuren volledig gesloten zijn, draaien we ons naar elkaar toe. Ze grijpt mijn gezicht, ik haar heupen, onze lippen vinden elkaar opnieuw met de kracht van opgekropte lust. Mijn tong duwt zich diep in haar mond, haar handen glijden onder mijn jas, mijn shirt, over mijn rug. Ze hijgt tegen mijn lippen, en ik voel haar hartslag bonken tegen mijn borst. We zijn buiten adem als de lift plingt. Met moeite laten we elkaar los om niet de verkeerde verdieping voorbij te schieten.

We strompelen de gang door, handen nog steeds aan elkaar, lippen die elkaar zoeken bij elke stap. Tegen de muur, dan weer verder. Haar hand knijpt in mijn bil, mijn vingers vinden haar hals, haar nek, haar sleutelbeen. Bij de deur draai ik me plots om, pak haar bij de hand en trek haar mee naar binnen. Zodra de deur in het slot valt, verliezen we elke remming. Ik duw haar tegen de muur van de kamer, mijn knie tussen haar benen, mijn mond op haar hals. Ze kreunt, haar nagels zetten zich in mijn rug, trekken mijn shirt naar boven. “Kleren uit,” fluister ik rauw, en ze gehoorzaamt zonder aarzelen.

Grenzen weg

Binnen enkele seconden liggen onze kleren verspreid over de vloer. Mijn handen verkennen haar huid alsof ik haar uit mijn hoofd wil leren – haar borsten, de holling van haar onderrug, de vochtige hitte tussen haar benen. Ze duwt me op het bed, klimt bovenop me, maar ik draai ons om, neem de leiding terug. Mijn vingers glijden tussen haar dijen, vinden haar nat, zacht, pulserend. Ze hijgt mijn naam, haar benen om mijn middel geklemd, een en al verlangen. Mijn mond op haar borst, mijn hand ritmisch tussen haar benen – en alles aan haar schreeuwt overgave.

Ik voel hoe mijn lijf brandt. Alles aan haar maakt me gek. Haar geur, haar huid, de manier waarop ze beweegt onder mijn aanraking. Mijn zelfbeheersing hangt nog maar aan een draadje – en eerlijk? Ik ben er klaar mee. Geen geremd gedoe. Ik wil haar. Proeven, grijpen, bezitten. Mijn mond zuigt zich weer vast op haar borst, nu nog wat harder en gretiger. Ik laat mijn tanden licht schrapen over haar tepel, dan zuig ik er dieper aan. Hongerig. Gulzig. Alsof ik haar met elke zuiging dichter bij het breekpunt wil trekken.

Ze kreunt hard, haar nagels klauwen in mijn schouderbladen. Haar lichaam wringt zich tegen me aan, maar ik hou haar vast. “Rustig blijven,” grom ik tegen haar huid. “Ik ben nog lang niet klaar met je.” Mijn stem is rauw, vol lust. Mijn handen omvatten haar borsten stevig, mijn duimen spelen met haar tepels terwijl ik ze afwisselend lik, bijt, trek, zuig – wild, maar precies genoeg om haar gek te maken.

Ze kronkelt onder me, haar benen wijd, haar adem zwaar en onregelmatig. Ik kijk op, mijn gezicht tussen haar borsten, mijn lippen nat van haar. “Je hebt geen idee,” hijg ik, “hoe graag ik je wil verscheuren.” En ze glimlacht – zwak, verslagen, geil – en tilt haar heupen op alsof ze smeekt. Ze wil het. Alles. En ik ben niet van plan haar iets te onthouden.

Ze ligt daar open voor me, verlangend, klaar om genomen te worden. En ineens schiet het door me heen – hoe vaak zou ze dit hebben meegemaakt? Tien a twintig minuten. Misschien dertig, als hij zijn best deed. Een vent die denkt dat een paar snelle stoten en wat gekreun genoeg zijn. Pffff… Niet vanavond. Nee, zeker niet vanavond. Want vanavond gaat ze voelen wat échte seks is. Wat het betekent als iemand haar lichaam leest, haar ritme kent, haar vasthoudt en niet loslaat tot ze smeekt. Ik ga haar laten beven. Trillen. Gloeien tot diep in haar buik. Geen haast. Geen eindstation. Alleen maar die opbouw. Intens. Vrouw op vrouw. Echt. Heet en geil.

Ik glijd tussen haar benen, spreid ze verder met mijn handen. Haar geur vult mijn neus – warm, ziltig, opwindend. Mijn tong raakt haar. Zacht eerst, dan in lange, diepe halen over haar glimmende lippen. Ze smaakt intens. Nat. Open. Ik sluit mijn lippen om haar clit, zuig langzaam, ritmisch, terwijl mijn handen haar dijen stevig vastklemmen. Ze kreunt, haar lichaam beweegt onder mij in een hongerig ritme. Ik voel me oppermachtig. Dít is wat ik doe. Dít is wat zij nooit zal vergeten.

Verrast

Maar dan – onverwacht – voel ik háár hand tussen mijn benen. Haar vingers glijden moeiteloos mijn slipje binnen, raken mijn vochtige gleuf alsof ze precies weet wat ze doet. Twee vingers spreiden mijn natte schaamlippen en ze vindt mijn clit alsof haar hand er eerder is geweest dan ikzelf. Ze cirkelt langzaam, met druk, net hard genoeg om me te laten kreunen. Mijn benen beginnen te trillen. Mijn mond is nog steeds op haar, mijn tong likt haar met onregelmatige halen, maar mijn focus wankelt. Dan voel ik haar vingers – één, twee, nee wacht, zelfs drie. Nat, diep, vullend. Ze beukt me traag maar stevig, haar hand ritmisch en meedogenloos. Haar duim op mijn klit, als een duivelin die precies weet hoe ze me moet laten genieten.

Wat gebeurt hier!?! Mijn rug bolt, ik probeer controle te houden, maar ze neukt me met haar hand alsof het háár beurt is om te nemen. En ik laat het gebeuren. Nee – ik wíl het. Elke stoot, elke draai van haar pols maakt me gekker. Ze krult haar vingers precies dáár, diep vanbinnen, waar ik explodeer als je het goed raakt. “Fuck… ja,” hijg ik, mijn gezicht tussen haar benen, nat van haar. Mijn heupen beuken terug in haar hand, als een reflex, als overgave. Mijn benen spreiden zich verder. Ik wil meer. Ik wil alles.

Mijn hele lijf spant zich aan, mijn kreun is rauw tegen haar natte huid. “Dit…. kan niet…. jouw eerste keer zijn… met een vrouw…” grom ik, half onder haar druk.
Ze lacht, laag, hijgend. “Ik zei toch niet dat ik onervaren was,” fluistert ze hees en met een subtiel lachje. En dan beweegt ze haar vingers sneller, dieper. Mijn heupen deinen mee, mijn tong glijdt onregelmatiger over haar clit. De controle glipt uit mijn vingers – letterlijk – en ik voel hoe mijn eigen orgasme zich in mijn onderbuik begint op te bouwen. Wild. Ruw. Onhoudbaar.

Ik neem de controle weer terug. Mijn handen glijden over haar buik naar beneden, mijn mond volgt traag, bezeten. Ze is al kletsnat – mijn tong glijdt moeiteloos tussen haar lippen, diep, breed, gulzig. Ik lik haar alsof ik honger heb. Haar heupen schieten omhoog, haar adem stokt. Ik voel haar benen beven aan weerszijden van mijn hoofd, haar vingers grijpen de lakens alsof ze houvast zoekt. En dan voeg ik mijn vingers toe – diep en stevig, terwijl mijn tong haar clit in een strak, nat ritme blijft bewerken. Ze schreeuwt. Niet zacht. Niet ingetogen. Het echoot tegen de muren.

Laat ze maar horen

“Ja… ja… mijn God…, ja!” gilt ze, haar lichaam gespannen als een snaar. Ik voel haar samenknijpen om mijn vingers, haar hele bekken pulserend onder me. En ik geef haar geen rust – blijf stoten, likken, zuigen, mijn gezicht nat van haar. Ze duwt zichzelf tegen me aan, smeekt me bijna. Haar orgasme slaat in als een golf, maar ik hou niet op. “Nog één,” zeg ik hees tegen haar dij. “Minstens nog één.” En ik ga door. Haar kreunen verandert weer in gillen, haar benen slaan om mijn hoofd. Ze komt weer. En nog een keer. Harder. Dieper.

Als ze uiteindelijk verslapt onder me, uitgeput, zwetend, na drie beukende, schokkende orgasmes, lik ik haar zachtjes na. Langzaam. Trots. Tevreden. Ze ligt na te hijgen, haar vingers in mijn haar. “Hopelijk hebben de buren er niet te veel last van,” fluister ik plagerig. Dan grijns ik. “Maar ach… laat ze het maar horen. Laat ze weten dat ik het was.”

Vond je (not so) new to the game leuk?

Lees dan ook:

• Onverwachte nacht #033
• Niet loslaten #005
• Nat in het boshuisje #028

zoekwoorden: lesbisch one night stand verhaal