Grenzen. Jouw grens. Mijn grens. Of mag ik je uitnodigen om die over te stappen?

‘Wil je iets drinken?’ vraag ik.

Je knikt, alsof je je kalmte wilt bewaren, maar ik zie de spanning in je ogen. De manier waarop je borstkas sneller op en neer gaat, verraadt je. Mijn vingers strijken langs de rand van het glas terwijl ik water voor je inschenk.

‘Warm hier, hè?’ fluister ik, mijn stem net iets hees. Ik haal een ijsblokje uit mijn glas.

Je ogen volgen de beweging nauwkeurig. Ik laat het langzaam over mijn lippen glijden. De kou tintelt, een zoete prikkel. Ik merk hoe jij je lippen even bevochtigt met je tong, alsof je ze voorbereidt. Ik stap dichter naar je toe en trek met het ijsblokje een spoor over je hals. De koude aanraking laat je huiveren. Een druppel smeltwater zoekt zijn weg naar beneden, langzaam, tergend langzaam, richting je borsten. Je bijt zacht op je lip. Het geluid van je ademhaling vult de kamer, sneller, zwaarder.

Ik vang je blik en verlies mezelf in de glans die daar verschijnt. Mijn lippen raken de jouwe. Eerst voorzichtig, een proef, maar al snel duwt een hongerige gloed zich naar voren. Je hapert. Dan geef je je over. Je mond opent zich, je zoent me terug. Diep en verlangend. Het smaakt naar kou en warmte tegelijk, naar ijs en naar jou.

Grenzen van het aanrecht

Mijn hand glijdt naar je heupen en trekt je dichterbij. Ik voel je lijf tegen het mijne drukken, zacht en hard tegelijk. De lucht trilt van spanning.

‘Blijf hier,’ fluister ik.

Ik duw je achteruit. Je botst zacht tegen het aanrecht. Voor je het doorhebt, til ik je een stukje op zodat je op de rand komt te zitten. Het koude oppervlak raakt je huid, kippenvel kruipt omhoog. Je handen zoeken steun, maar je blik blijft op mij gericht. Donker, smachtend. Ik glimlach, even triomfantelijk, terwijl mijn vingers de knoop van je broek vinden. Ik trek de rits langzaam omlaag. Het metalen geluid klinkt luid in de stilte tussen ons.

Mijn lippen dwalen af, glijden over je dijen. Je adem stokt, een kleine hijg ontsnapt. Je knokkels worden wit wanneer je het aanrecht stevig vastklemt. Ik laat mijn tong langs je huid glijden, voel de warmte van je lichaam tegen mijn lippen. Je reageert direct. Een zachte kreun trilt uit je keel. Je broek glijdt langs je benen en valt met een doffe plof op de vloer. Je ogen zoeken de mijne, uitdagend, bijna smekend. En ik weet: dit is pas het begin.

Grenzen van de slaapkamer

Ik pak je hand. ‘Kom. Laat me je slaapkamer zien.’

Je ogen lichten op. Er is een speelse twinkeling in je blik, vermengd met pure honger. Je leidt me naar je kamer, je stappen gehaast, maar je ademhaling zwaar. Je ploft neer op het bed. Ik schud mijn hoofd. ‘Niet daar.’

Ik trek je T-shirt langzaam uit. Het gaat niet snel, het moet langzaam, zodat je voelt hoe ik elke centimeter van je huid onthul. Ik gooi het in een willekeurige hoek van de kamer. Je borsten vullen je bh prachtig. Te mooi om verborgen te blijven. Mijn vingers volgen de lijn van de stof. Ik zie hoe je huid zich eronder spant. 

‘Leg je handen boven je hoofd,’ zeg ik. Je doet het meteen. Je vingers klemmen zich stevig om de spijlen van het bed. Ik stap dichterbij, mijn blik onwrikbaar op jou gericht.

‘Niet loslaten,’ fluister ik. Mijn stem draagt belofte én bevel. Ik buig voorover, laat mijn lippen langs je hals dwalen. Je hijgt, je borstkas gaat snel op en neer. Je heupen bewegen mee, alsof je lichaam al weet wat gaat komen. Mijn vingers vinden je borsten. De spanning in je tepels is onmiskenbaar.

Grenzen van overgave

Ik neem een tepel in mijn mond. Je zuigt scherp je adem in. Je kreunt zacht, je hoofd valt achterover. Mijn tong draait cirkels, gretig. Mijn hand speelt ondertussen met je andere tepel, zacht knijpend, trekkend, verkennend. Je kronkelt onder me, maar je handen blijven aan de spijlen geklemd. Je worstelt. Je wil me aanraken, me dichter trekken. Ik zie het in je blik. Maar je gehoorzaamt. Dat maakt je alleen maar mooier.

Ik zuig steviger, voel hoe je tepel hard en gevoelig wordt, glanzend in het schemerlicht. ‘Goed zo,’ fluister ik tegen je huid. Je hapert, je hijgt wanneer ik mijn aandacht naar de andere verplaats. Elke lik, elke beet jaagt een siddering door je lijf. Je lichaam spant zich, je benen bewegen onrustig. Mijn vingers glijden verder, langzaam, tergend langzaam. Tussen je dijen voel ik hoe je trilt.

‘Nog even volhouden,’ fluister ik, mijn lippen vlak bij je oor. Je ogen knijpen samen. Je kermt zacht, bijt hard op je lip. Je handen verkrampen om de spijlen. Je lichaam schreeuwt om aanraking, om loslaten, maar je blijft gehoorzamen. Ik versnel mijn bewegingen. Je heupen volgen het ritme, wanhopig, smachtend.

‘Ik… ik kan niet…’ hijg je, je stem breekt.

‘Jawél. Voor mij,’ zeg ik zacht maar onverbiddelijk. Je zucht, een mengeling van wanhoop en verlangen. En dan, net wanneer je denkt dat je niet meer kunt, verhoog ik het tempo nog verder.

‘Kom voor me,’ fluister ik, dit keer harder, dwingender.

Je geeft toe. Je hele lichaam spant zich aan, buigt mee in golven van genot. Je ogen draaien weg, je mond opent zich. Een rauwe, luide kreun vult de kamer. Je komt, heftig, in mijn hand. Je blijft trillen, elke samentrekking zichtbaar, voelbaar. Je handen houden de spijlen nog steeds vast, knokkels wit. Je ademt zwaar, gehavend door lust. Ik kijk naar je, ademloos, gefascineerd. Dit is puur, dit is echt.

Grenzen van de nasmaak

Langzaam vertraag ik mijn aanrakingen. Mijn lippen vinden je huid, zachte kusjes die je terugbrengen naar rust. Je buik rijst en daalt, zwaar en onregelmatig.

‘Goed gedaan,’ fluister ik. Mijn stem is warm, trots, liefdevol.

Je ogen zoeken de mijne. Ik zie nog de resten van je climax in je blik: voldaan, kwetsbaar, maar ook hongerig. Je mond vindt de mijne en je zoent me, langzaam, zacht, alsof je wilt nagenieten van elke seconde. Ik laat mijn hand over je gezicht strijken, streel je haar achter je oor. Je huid ruikt naar warmte, naar jezelf, een geur die me duizelig maakt.

Je ademt diep in, je lichaam ontspant. Maar ik voel nog steeds de spanning onder je huid, een ongeduld dat zich niet laat wegdrukken. Je vingers, eindelijk los van de spijlen, zoeken mijn arm, mijn nek, mijn rug.

‘Dat was…’ begin je, maar je stem sterft weg.

Ik glimlach en leg mijn vinger zachtjes op je lippen. ‘Sssst.’

Ik rol naast je, maar blijf dicht tegen je aan liggen. Mijn handen rusten nog steeds op je lichaam, alsof ik ze niet kan loslaten. Jij nestelt je tegen me aan, je hoofd op mijn schouder. We liggen stil, luisterend naar elkaars ademhaling. De kamer vult zich met de geur van huid en verlangen. De tijd lijkt even stil te staan.

Ik fluister zacht, bijna tegen je haar: ‘Dit is nog maar de eerste ronde…’

Vond je ‘gesmolten grenzen‘ leuk om te lezen?

Dan vind je dit vast ook leuk:

• Stralen van verlangen #002
• Airhockey koningin #012
• Tintelende tepels #026