Tessa kent Angelique van de kunstacademie, waar ze beiden hun opleiding volgden. In tegenstelling tot Tessa is fotografie voor Angelique altijd een passie gebleven, en deze expositie markeert haar eerste grote doorbraak. De intieme, sfeervolle galerie aan de Amsterdamse wallen past perfect bij haar boudoirfotografie. De gefotografeerde vrouwen zien er prachtig uit: sexy en sensueel, maar tegelijkertijd ook krachtig en kwetsbaar. Ze laten ruimte voor je eigen fantasie open en prikkelen de zintuigen.

Langzaam beweegt Tessa door de ruimte, haar blik rustend op de foto’s van vrouwen in een spel van licht en schaduw, die hun zachtheid en sensualiteit blootgeven. Elke foto raakt haar. Wanneer ze stil blijft staan bij een afbeelding van twee vrouwen die elkaar innig zoenen, merkt ze een andere vrouw naast zich op. De vrouw heeft kort blond haar en ogen die zo blauw zijn dat ze haast oplichten in het gedimde schijnsel van de galerie. Er is iets intrigerends aan haar uitstraling, een mysterieuze, zelfverzekerde energie die Tessa nieuwsgierig maakt.

Tessa vangt de blik van de vrouw en glimlacht, kort maar uitnodigend. “Prachtige serie foto’s, vind je niet?” fluistert ze. De vrouw draait zich naar haar toe, een glimlach rond haar lippen. “Ja… heel mooi,” antwoordt ze, haar ogen rustend op Tessa met een aandacht die bijna tastbaar is. “Ken je het werk van de kunstenaar?” vraagt Tessa, terwijl ze merkt hoe haar nieuwsgierigheid naar deze vrouw groeit. De vrouw glimlacht iets breder. “Ja, ze is een oude vriendin van me. We hebben samen op de kunstacademie gezeten.” Er klinkt een vleugje nostalgie in haar stem, en ze kijkt Tessa aan met een twinkeling in haar ogen.

Tessa’s ogen lichten op. “De kunstacademie? Dan moeten we elkaar kennen… Je komt me wel vaag bekend voor,” zegt ze, haar stem trilt licht van opwinding. De vrouw lacht, haar blik intens en onderzoekend. “Dat zou zomaar kunnen. Toen had ik lang, donker haar…” Haar ogen blijven hangen op Tessa’s gezicht, alsof ze haar opnieuw probeert te plaatsen. “Maar… wacht eens… ben jij… hmm…. de eerste naam die in me opkomst is Angela, klopt dat?” fluistert Tessa. Angela glimlacht, zacht maar met een lichte spanning. “Ik ga nu meestal door het leven als Angie, maar ja, dat ben ik.”

“Wow… nu zie ik het echt,” zegt Tessa met een zachte lach. “En ben je nog steeds met Maarten?”. Angie lacht schalks. “Nee, dat is een ander tijdperk… Sindsdien ben ik de vrouwenwereld gaan verkennen,” zegt ze, met een ondeugende ondertoon. Haar ogen blijven op Tessa gericht, gevuld met iets wat moeilijk in woorden te vangen is. De spanning tussen hen is voelbaar en lijkt met elk woord en elke blik sterker te worden.

Hun blik gaat naar de foto er naast, van een vrouw die zich half omdraait, haar ogen zacht gesloten, gehuld in een delicate sluier van schaduw en licht. “Dit is absoluut mijn favoriet,” zegt Angie zacht. “Ze lijkt zo… oprecht in haar kwetsbaarheid en toch… alsof ze de wereld om haar heen zelf in handen heeft.” Tessa glimlacht en werpt een blik op de foto, haar ogen blijven hangen op de subtiele, krachtige lijn van de vrouw. “Precies dat,” zegt ze met een lichte huivering in haar stem. “Het is alsof je haar in een privé moment observeert. Ze is niet bezig met hoe ze overkomt, en dat maakt haar juist…” Ze zoekt even naar woorden. “Zo aantrekkelijk.”

Angie werpt een blik op Tessa en lacht kort. “Verlang jij ook niet misschien stiekem naar dat soort momenten,” fluistert ze. “Momenten waarin we onszelf gewoon kunnen laten zien zoals we zijn.” Tessa’s ogen ontmoeten die van Angie. De openhartigheid van Angie en hun gedeelde waardering voor de foto maken dat haar nieuwsgierigheid naar deze oude bekende groter wordt.

‘Welk deel spreekt je het meest aan op de foto?‘, vraagt Angie. En net als Tessa het wil aanwijzen, raken hun handen elkaar terloops wanneer ze tegelijk naar de foto wijzen om een detail aan te wijzen. Dit keer is het contact langer, bijna opzettelijk. Angie’s vingers rusten zacht op de hare, en Tessa voelt een warme tinteling door haar hele lichaam trekken. “Misschien kunnen we ergens wat drinken?” stelt Angie voor, haar stem haast fluisterend, alsof deze intimiteit alleen voor hen bestemd is.

Tessa knikt, licht gespannen. “Ik ken een wel café hier vlakbij, waar de bediening goed is en de drankjes nog beter.” Haar ogen schieten kleine bliksemschichtjes en het vuur tussen de twee is haast tastbaar. Daar, bij die foto, blijven ze even staan. Angie draait zich naar Tessa toe. Voorzichtig legt ze haar hand op Tessa’s wang, haar duim glijdt langzaam over haar huid. Tessa houdt adem in terwijl ze zich overgeeft aan de aanraking.

Hun lippen naderen elkaar, langzaam, alsof elke centimeter van de toenadering vol spanning zit. De eerste kus is zacht, verkennend, maar groeit al snel in intensiteit. Tessa voelt de warmte van Angie’s zachte lippen, en ze antwoordt instinctief, haar lichaam overgevend aan de tedere maar vurige aanraking. Haar handen glijden naar Angie’s gezicht en trekken haar dichter naar zich toe, terwijl de gallery om hen heen vervaagt. Alles lijkt even op te gaan in de sensatie van deze kus, dit moment.

Langzaam laten ze hun lippen van elkaar los, beiden nog natrillend van de kus. Angie’s ogen stralen, haar blik vol verwachting en belofte. “Ik ben blij dat onze paden elkaar hebben gekruist” fluistert ze. Tessa glimlacht, haar hartslag nog steeds onregelmatig. Hun handen blijven verstrengeld terwijl ze samen naar het café lopen, de nacht vol mogelijkheden voor hen. Het voelt als het begin van iets bijzonders, iets wat geen van beiden zag aankomen. En de nacht in Amsterdam wacht op hun verhaal.

Lees ook:

• Gesmolten grenzen #001
• Ondeugende demonstratie #013
• Nat in het boshuisje #028

Ben je op zoek naar leuke feestjes voor lesbische en biseksuele vrouwen?
Check de Queerina kalender!